Prawdą jest bowiem, że od stanu osobowości członków grupy zależy efektywność zbiorowej aktywności i że od stanu integracji grupy, od skuteczności poczynań zbiorowych zależą przemiany dokonujące się w osobowości jej członków. Różnica sprowadza się tu do ostatecznych celów działania. Weźmy za przykład terapeutyczne zastosowania psychodramy. W leczeniu za pomocą psychodramy trwałość i istnienie grupy nie stanowią zasadniczej wartości. Inaczej jest z socjodramą, chodzi bowiem o to, aby uzdrowić sytuację istniejącą w danym internacie, grupie harcerskiej czy w klasie szkolnej. W tym wypadku jednym z zasadniczych zadań jest rozwój grupy. Nie oznacza to jednak, że nie można rozpatrywać socjodramy głównie ze względu na jej oddziaływanie na konkretne jednostki. Wychowanie Resocjalizujące wana wówczas, kiedy w grę wchodzą grupy wychowawcze, np. w zakładzie poprawczym. Socjodrama jest wtedy techniką pośredniego oddziaływania na jednostkę, tj. dokonującego się poprzez oddziaływanie na grupę (Ughetto 1964). Zdaniem niektórych autorów, psychodrama (rozumiana szeroko) bywa z korzyścią stosowana nie tylko jako procedura wprowadzenia w rolę oraz wpajania postaw i ukierunkowywania dążeń, lecz także jako procedura zmiany postaw i dążeń ludzkich. Tak np. C. E. Hendry, Rosemary Lippitt
A. Zander (1944) stwierdzają, że zmiana postaw jest w zasadzie nie tyle rezultatem poznania nowych faktów, ile raczej rezultatem nowego ustosunkowania się do już znanych faktów i że właśnie zastosowanie niedyrektywnej dramatyzacji okazuje się szczególnie skuteczne w wytwarzaniu nowych ustosunkowań. Wskazując na wspomniany wyżej walor psychodramy, podaje następujący przykład.

Prawdą jest bowiem, że od stanu osobowości członków grupy zależy efektywność zbiorowej aktywności i że od stanu integracji grupy, od skuteczności poczynań zbiorowych zależą przemiany dokonujące się w osobowości jej członków. Różnica sprowadza się tu do ostatecznych celów działania. Weźmy za przykład terapeutyczne zastosowania psychodramy. W leczeniu za pomocą psychodramy trwałość i istnienie grupy nie stanowią zasadniczej wartości. Inaczej jest z socjodramą, chodzi bowiem o to, aby uzdrowić sytuację istniejącą w danym internacie, grupie harcerskiej czy w klasie szkolnej. W tym wypadku jednym z zasadniczych zadań jest rozwój grupy. Nie oznacza to jednak, że nie można rozpatrywać socjodramy głównie ze względu na jej oddziaływanie na konkretne jednostki. Wychowanie Resocjalizujące wana wówczas, kiedy w grę wchodzą grupy wychowawcze, np. w zakładzie poprawczym. Socjodrama jest wtedy techniką pośredniego oddziaływania na jednostkę, tj. dokonującego się poprzez oddziaływanie na grupę (Ughetto 1964). Zdaniem niektórych autorów, psychodrama (rozumiana szeroko) bywa z korzyścią stosowana nie tylko jako procedura wprowadzenia w rolę oraz wpajania postaw i ukierunkowywania dążeń, lecz także jako procedura zmiany postaw i dążeń ludzkich. Tak np. C. E. Hendry, Rosemary Lippitt
A. Zander (1944) stwierdzają, że zmiana postaw jest w zasadzie nie tyle rezultatem poznania nowych faktów, ile raczej rezultatem nowego ustosunkowania się do już znanych faktów i że właśnie zastosowanie niedyrektywnej dramatyzacji okazuje się szczególnie skuteczne w wytwarzaniu nowych ustosunkowań. Wskazując na wspomniany wyżej walor psychodramy, podaje następujący przykład.