Czyli słabość własnego «ja». Erich Fromm twierdzi: «dopóki jednostka posiada potencję, czyli zdolność realizowania swych potencjalnych możliwości w oparciu o wolność i integralność swego «ja», nie czuje potrzeby dominowania ani żądzy władzy. Żądza władzy nie wypływa z siły, lecz ze słabości. Jest to wyraz niezdolności indywidualnego «ja» do samostanowienia i samoistnego życia». Niepowodzenia seksualne w miłości. Kolejne urazy wywołujące poczucie bezsilności, bezowocności wysiłków są przyczyną agresji wobec świata zewnętrznego – pragnienia jego niszczenia. We współżyciu seksualnym «niszczenie» obejmuje partnera. Formy są różne: od usiłowania dominowania, ośmieszania, zadawania bólu do bardziej wyrafinowanych. Sadyzm jest cechą charakterystyczną u osobowości asocjalnych, niektórych psychopatów, osobników rozwydrzonych moralnie. W takich przypadkach stanowi cechę towarzyszącą innym, równie niepożądanym. Czytelnik, stropiony zapewne stwierdzeniem, że cechy sadystyczne występują u prawie wszystkich ludzi, może zwątpić w dobroć natury ludzkiej i u każdego człowieka doszukiwać się sadyzmu. Pragnę jednak zaznaczyć, że z wyjątkiem poważnych zaburzeń charakteru i chorób psychicznych u normalnych ludzi cechy sadystyczne są podporządkowane kulturze. Jak wiadomo, prawie każda bogata kultura ujemnie kwalifikuje sadyzm. W wyniku tych oddziaływań sadyzm staje się zepchniętym do podświadomości elementem psychiki i jedynie w wyjątkowych sytuacjach daje znać o sobie [kibice podczas zawodów bokserskich], U ludzi o powierzchownej kulturze sadyzm częściej daje znać o sobie, stąd np. owa popularność makabry u niektórych widzów i czytelników. Bywa niestety i tak, że sadyzm staje się nurtem głównym i wówczas uaktywnia podświadomość odczłowieczając człowieka. Jest to na przykład typowe w środowiskach przestępczych.

Czyli słabość własnego «ja». Erich Fromm twierdzi: «dopóki jednostka posiada potencję, czyli zdolność realizowania swych potencjalnych możliwości w oparciu o wolność i integralność swego «ja», nie czuje potrzeby dominowania ani żądzy władzy. Żądza władzy nie wypływa z siły, lecz ze słabości. Jest to wyraz niezdolności indywidualnego «ja» do samostanowienia i samoistnego życia». Niepowodzenia seksualne w miłości. Kolejne urazy wywołujące poczucie bezsilności, bezowocności wysiłków są przyczyną agresji wobec świata zewnętrznego – pragnienia jego niszczenia. We współżyciu seksualnym «niszczenie» obejmuje partnera. Formy są różne: od usiłowania dominowania, ośmieszania, zadawania bólu do bardziej wyrafinowanych. Sadyzm jest cechą charakterystyczną u osobowości asocjalnych, niektórych psychopatów, osobników rozwydrzonych moralnie. W takich przypadkach stanowi cechę towarzyszącą innym, równie niepożądanym. Czytelnik, stropiony zapewne stwierdzeniem, że cechy sadystyczne występują u prawie wszystkich ludzi, może zwątpić w dobroć natury ludzkiej i u każdego człowieka doszukiwać się sadyzmu. Pragnę jednak zaznaczyć, że z wyjątkiem poważnych zaburzeń charakteru i chorób psychicznych u normalnych ludzi cechy sadystyczne są podporządkowane kulturze. Jak wiadomo, prawie każda bogata kultura ujemnie kwalifikuje sadyzm. W wyniku tych oddziaływań sadyzm staje się zepchniętym do podświadomości elementem psychiki i jedynie w wyjątkowych sytuacjach daje znać o sobie [kibice podczas zawodów bokserskich], U ludzi o powierzchownej kulturze sadyzm częściej daje znać o sobie, stąd np. owa popularność makabry u niektórych widzów i czytelników. Bywa niestety i tak, że sadyzm staje się nurtem głównym i wówczas uaktywnia podświadomość odczłowieczając człowieka. Jest to na przykład typowe w środowiskach przestępczych.