Trudności te są tym większe, im bardziej zaawansowane jest wykolejenie społeczne. Mogą być one usunięte, lub choćby znacznie ograniczone, dzięki odpowiedniemu oddziaływaniu wychowawczemu. Chodzi tu o oddziaływanie wyrównujące dysproporcje pomiędzy rozwojem fizycznym i psychicznym, głównie przez odpowiednie uświadamianie młodzieży w zakresie występujących u niej przemian biologicznych, a także o rozbudzanie „kultury uczuć” oraz odpowiedzialności za własne czyny, jak też o systematyczne uspołecznianie wychowanków. Klasyczna rola ucznia to rola osoby, która przygotowuje się do samodzielnego życia w społeczeństwie. Natomiast rola ucznia, realizowana ze względu na przyspieszenie wszechstronnego rozwoju dzieci i młodzieży to rola osoby, która czyni to przez coraz pełniejsze uczestnictwo w aktualnym życiu społecznym swego środowiska. Stąd doniosłość społecznej aktywności uczniów, współpracy szkół z zakładami pracy oraz takich form kształtowania młodzieży starszej, które łączą naukę w szkole z praktyką w zakładzie pracy.
0 Comments