Dotychczas zajmowaliśmy się metodami działania sterującego ujmowanymi głównie od strony nadawania informacji, teraz natomiast wypada nieco uwagi poświęcić ich omówieniu od strony odbierania i wykorzystywania do celów wychowawczych. I z tego punktu widzenia ważna jest ta forma sterowania społecznego, która odbywa się przez kontrolę. Wszyscy wychowankowie są zobowiązani do zdawania sprawozdania z realizacji swoich zadań i dć tego, by ułatwić wychowawcy zapoznanie się z przebiegiem i rezultatem tej realizacji. Kontrolą może być tzw. nadzór bieżący (nad aktualną realizacją zadań) oraz tzw. nadzór globalny. Ten ostatni polega na porównywaniu większych, wyodrębnionych partii realizacji zadań z projektowanym ich przebiegiem. Należy także wyróżnić kontrolę wstępną, bieżącą i następczą. Kontrola wstępna jest kontrolą zamierzeń; polega oria na porównywaniu zamierzeń z przyjętymi zadaniami głównymi oraz zadaniami określonymi przez przyjęte strategie działania resocjalizującego. Chodzi tu także o ocenę zamierzonych rozwiązań proceduralnych ze względu na ich adekwatność do przyjętej strategii. Kontrola wstępna obejmuje również ocenę zamierzonych środków i sposobów ze względu na przyjęte normy prawne, obyczajowe i etyczne. Na przykład kontrola zamierzonych działań ośrodka kuratorskiego (mających na celu także pomoc środowisku lokalnemu) polega m.in. na konfrontowaniu związanych z działaniami planów z przepisami regulującymi prawa i obowiązki tego rodzaju ośrodków. Inaczej jest w przypadku kontroli bieżącej. Polega ona bowiem na sprawdzeniu toku realizacji zadań (np. koła zainteresowań, skupiającego wychowanków zakładu poprawczego) z planowanym tokiem realizacji. Natomiast kontrola następcza jest sprawdzaniem ostatecznych efektów działalności związanej z zadaniem.

Dotychczas zajmowaliśmy się metodami działania sterującego ujmowanymi głównie od strony nadawania informacji, teraz natomiast wypada nieco uwagi poświęcić ich omówieniu od strony odbierania i wykorzystywania do celów wychowawczych. I z tego punktu widzenia ważna jest ta forma sterowania społecznego, która odbywa się przez kontrolę. Wszyscy wychowankowie są zobowiązani do zdawania sprawozdania z realizacji swoich zadań i dć tego, by ułatwić wychowawcy zapoznanie się z przebiegiem i rezultatem tej realizacji. Kontrolą może być tzw. nadzór bieżący (nad aktualną realizacją zadań) oraz tzw. nadzór globalny. Ten ostatni polega na porównywaniu większych, wyodrębnionych partii realizacji zadań z projektowanym ich przebiegiem. Należy także wyróżnić kontrolę wstępną, bieżącą i następczą. Kontrola wstępna jest kontrolą zamierzeń; polega oria na porównywaniu zamierzeń z przyjętymi zadaniami głównymi oraz zadaniami określonymi przez przyjęte strategie działania resocjalizującego. Chodzi tu także o ocenę zamierzonych rozwiązań proceduralnych ze względu na ich adekwatność do przyjętej strategii. Kontrola wstępna obejmuje również ocenę zamierzonych środków i sposobów ze względu na przyjęte normy prawne, obyczajowe i etyczne. Na przykład kontrola zamierzonych działań ośrodka kuratorskiego (mających na celu także pomoc środowisku lokalnemu) polega m.in. na konfrontowaniu związanych z działaniami planów z przepisami regulującymi prawa i obowiązki tego rodzaju ośrodków. Inaczej jest w przypadku kontroli bieżącej. Polega ona bowiem na sprawdzeniu toku realizacji zadań (np. koła zainteresowań, skupiającego wychowanków zakładu poprawczego) z planowanym tokiem realizacji. Natomiast kontrola następcza jest sprawdzaniem ostatecznych efektów działalności związanej z zadaniem.