Poświęćmy uwagę doradzaniu psychoterapeutycznemu. Chodzi tu, między innymi, o odpowiednią pomoc ze strony psychologa. Postulujemy ją np. w wypadku przeżywania przez osobę wychowywaną silnego konfliktu wewnętrznego. Rozwiązanie tego konfliktu wymaga umiejętnego stosowania oddziaływań opartych na studiach i praktyce w zakre- się psychologii klinicznej. Jednym z takich sposobów oddziaływania jest np. rozmowa terapeutyczna. Mówiąc o posługiwaniu się rozmową w celach terapeutycznych, wymienimy na początku dwie godne uwagi metody stanowiące warianty tzw. doradzania psychoterapeutycznego: metodę wentylowania psychicznego oraz metodę podtrzymywania.
Wentylowanie psychiczne, czyli tzw. konsultowanie psychoterapeutyczne, ogranicza się do sześciu lub siedmiu posiedzeń konsultacyjnych. Postępowanie psychologa polega na tym, że koncentruje się na konkretnej trudnej sytuacji i dręczącym w związku z nią problemie pacjenta. Inną odmianą doradzania psychoterapeutycznego jest metoda podtrzymywania, czyli tzw. psychoterapia podtrzymująca. I tu także psychoterapeuta zachęca pacjenta do swobodnego wyrażania swych uczuć, ale nie oczekuje, że rozmowa terapeutyczna poświęcona będzie tylko jednemu czy dwom problemom. Chodzi tu bowiem głównie o to, żeby pacjent zaczął bardziej realistycznie oceniać swoje możliwości związane z pełnieniem jego życiowych ról. W toku życzliwej rozmowy psychoterapeuta wspólnie z pacjentem analizuje i ocenia fakty z jego minionego i obecnego życia. W wyniku tego pacjent powinien bardziej obiektywnie spojrzeć na siebie i w związku z tym nabrać wiary we własne siły. Powinno mu to pozwolić, mimo dotychczasowych niepowodzeń, pokonywać wewnętrzne przeszkody i realizować konstruktywne cele życiowe. W toku oddziaływań podtrzymujących psycholog mobilizuje pacjenta nie poprzez gołosłowne zachęty i ogólnikowe pouczania i komplementy. Analizując wraz z pacjentem jego dotychczasowe życie wykazuje mu, iż brak wiary we własne siły jest irracjonalny, gdyż zaprzeczają temu zdarzenia z przeszłości oraz te jego cechy, które przejawiły się w kontakcie z psychoterapeutą.

Poświęćmy uwagę doradzaniu psychoterapeutycznemu. Chodzi tu, między innymi, o odpowiednią pomoc ze strony psychologa. Postulujemy ją np. w wypadku przeżywania przez osobę wychowywaną silnego konfliktu wewnętrznego. Rozwiązanie tego konfliktu wymaga umiejętnego stosowania oddziaływań opartych na studiach i praktyce w zakre- się psychologii klinicznej. Jednym z takich sposobów oddziaływania jest np. rozmowa terapeutyczna. Mówiąc o posługiwaniu się rozmową w celach terapeutycznych, wymienimy na początku dwie godne uwagi metody stanowiące warianty tzw. doradzania psychoterapeutycznego: metodę wentylowania psychicznego oraz metodę podtrzymywania.
Wentylowanie psychiczne, czyli tzw. konsultowanie psychoterapeutyczne, ogranicza się do sześciu lub siedmiu posiedzeń konsultacyjnych. Postępowanie psychologa polega na tym, że koncentruje się na konkretnej trudnej sytuacji i dręczącym w związku z nią problemie pacjenta. Inną odmianą doradzania psychoterapeutycznego jest metoda podtrzymywania, czyli tzw. psychoterapia podtrzymująca. I tu także psychoterapeuta zachęca pacjenta do swobodnego wyrażania swych uczuć, ale nie oczekuje, że rozmowa terapeutyczna poświęcona będzie tylko jednemu czy dwom problemom. Chodzi tu bowiem głównie o to, żeby pacjent zaczął bardziej realistycznie oceniać swoje możliwości związane z pełnieniem jego życiowych ról. W toku życzliwej rozmowy psychoterapeuta wspólnie z pacjentem analizuje i ocenia fakty z jego minionego i obecnego życia. W wyniku tego pacjent powinien bardziej obiektywnie spojrzeć na siebie i w związku z tym nabrać wiary we własne siły. Powinno mu to pozwolić, mimo dotychczasowych niepowodzeń, pokonywać wewnętrzne przeszkody i realizować konstruktywne cele życiowe. W toku oddziaływań podtrzymujących psycholog mobilizuje pacjenta nie poprzez gołosłowne zachęty i ogólnikowe pouczania i komplementy. Analizując wraz z pacjentem jego dotychczasowe życie wykazuje mu, iż brak wiary we własne siły jest irracjonalny, gdyż zaprzeczają temu zdarzenia z przeszłości oraz te jego cechy, które przejawiły się w kontakcie z psychoterapeutą.