Proponowanej przez C. Rogersa, K. Jankowski podkreśla, że psychoterapeuta przystępując z pozycji autorytetu może w znacznym stopniu tracić wrażliwości objęcia psychoterapią pacjentów, którzy jej potrzebują, ale nie widzą powodów, aby się leczyć. Chodzi tu przede wszystkim o dwie kategorie pacjentów: zbuntowaną młodzież i osobników asocjalnych. Właśnie bowiem u tych pacjentów wszelki autorytet budzi natychmiastową chęć przeciwstawiania się oraz do prowokacji. Dlatego też podejście humanistyczne, cechujące psychoterapię proponowaną przez C. Rogersa, stwarza największe możliwości pozyskania dla psychoterapii wymienionych wyżej pacjentów. Tak zatem psychoterapia może obejmować swoim oddziaływaniem nie tylko pacjentów, którzy mają motywację skłaniającą ich do poddania się psychoterapeutycznym oddziaływaniom, ale i takich, którzy poddają się tym oddziaływaniom wskutek zewnętrznych nacisków. Trzeba bowiem podkreślić, że psycholog czy psychiatra lub odpowiednio przeszkolony pedagog, pełniący rolę psychoterapeuty, może zrobić bardzo wiele, aby wytworzyć motywację skłaniającą do psychoterapii uświadamiając pacjentów, że jest to działalność, która jest w stanie przyczynić się do eliminowania lub choćby ograniczania cierpień psychicznych.

Proponowanej przez C. Rogersa, K. Jankowski podkreśla, że psychoterapeuta przystępując z pozycji autorytetu może w znacznym stopniu tracić wrażliwości objęcia psychoterapią pacjentów, którzy jej potrzebują, ale nie widzą powodów, aby się leczyć. Chodzi tu przede wszystkim o dwie kategorie pacjentów: zbuntowaną młodzież i osobników asocjalnych. Właśnie bowiem u tych pacjentów wszelki autorytet budzi natychmiastową chęć przeciwstawiania się oraz do prowokacji. Dlatego też podejście humanistyczne, cechujące psychoterapię proponowaną przez C. Rogersa, stwarza największe możliwości pozyskania dla psychoterapii wymienionych wyżej pacjentów. Tak zatem psychoterapia może obejmować swoim oddziaływaniem nie tylko pacjentów, którzy mają motywację skłaniającą ich do poddania się psychoterapeutycznym oddziaływaniom, ale i takich, którzy poddają się tym oddziaływaniom wskutek zewnętrznych nacisków. Trzeba bowiem podkreślić, że psycholog czy psychiatra lub odpowiednio przeszkolony pedagog, pełniący rolę psychoterapeuty, może zrobić bardzo wiele, aby wytworzyć motywację skłaniającą do psychoterapii uświadamiając pacjentów, że jest to działalność, która jest w stanie przyczynić się do eliminowania lub choćby ograniczania cierpień psychicznych.