Funkcjonariusz organów ścigania tylko wtedy jest w stanie zastosować wobec młodzieży wykolejonej społecznie prezentowaną tu technikę osobową, kiedy cechuje go postawa: pewności siebie i poczucia poparcia ze strony innych funkcjonariuszy, bezstronnego i obiektywnego reprezentowania obowiązujących norm prawnych i panujących obyczajów, racjonalnej analizy i oceny sytuacji oraz przekonania, że jego postępowanie zgodne jest ze stanowiskiem przedstawicieli władz, ważkiego odłamu opinii publicznej oraz środków masowego przekazu. Długofalowe postępowanie poprawcze podjęła policja w Liverpoolu. Podstawą tej akcji był tzw. „Liverpool System”, opracowany przez Karola Martina. Zgodnie z dyrektywami tego systemu, nieletnich dokonujących przestępstwa o niewielkiej szkodliwości społecznej, a równocześnie uznanych w rezultacie rozpoznania diagnostycznego za osoby, które cechują wstępne stadia wykolejenia oraz podleganie wpływom środowiskowym dającym się skorygować, oddawano pod opiekę specjalnie przygotowanych funkcjonariuszy policji. Ich zadanie polegało nie tyle na kontrolowaniu zachowania powierzonych im nieletnich, ile na pomaganiu rodzicom lub opiekunom nieletniego. Chodziło więc o dopingowanie rodziców, o ułatwienie im fachowej konsultacji pedagogicznej i ewentualnie o zorganizowanie odpowiedniej pomocy prawnej lub materialnej. Chodziło także o zorganizowanie dla podopiecznych odpowiedniej pomocy pedagogicznej i ewentualnie psychoterapeutycznej.

Funkcjonariusz organów ścigania tylko wtedy jest w stanie zastosować wobec młodzieży wykolejonej społecznie prezentowaną tu technikę osobową, kiedy cechuje go postawa: pewności siebie i poczucia poparcia ze strony innych funkcjonariuszy, bezstronnego i obiektywnego reprezentowania obowiązujących norm prawnych i panujących obyczajów, racjonalnej analizy i oceny sytuacji oraz przekonania, że jego postępowanie zgodne jest ze stanowiskiem przedstawicieli władz, ważkiego odłamu opinii publicznej oraz środków masowego przekazu. Długofalowe postępowanie poprawcze podjęła policja w Liverpoolu. Podstawą tej akcji był tzw. „Liverpool System”, opracowany przez Karola Martina. Zgodnie z dyrektywami tego systemu, nieletnich dokonujących przestępstwa o niewielkiej szkodliwości społecznej, a równocześnie uznanych w rezultacie rozpoznania diagnostycznego za osoby, które cechują wstępne stadia wykolejenia oraz podleganie wpływom środowiskowym dającym się skorygować, oddawano pod opiekę specjalnie przygotowanych funkcjonariuszy policji. Ich zadanie polegało nie tyle na kontrolowaniu zachowania powierzonych im nieletnich, ile na pomaganiu rodzicom lub opiekunom nieletniego. Chodziło więc o dopingowanie rodziców, o ułatwienie im fachowej konsultacji pedagogicznej i ewentualnie o zorganizowanie odpowiedniej pomocy prawnej lub materialnej. Chodziło także o zorganizowanie dla podopiecznych odpowiedniej pomocy pedagogicznej i ewentualnie psychoterapeutycznej.