Nawiązując do przyjętej tu koncepcji resocjalizacji, uczenia się i sterowania społecznego, powiemy, że techniki działalności resocjalizującej stają się efektywnym czynnikiem resocjalizacji wówczas, gdy po pierwsze stymulują osobę wychowywaną do aktywności (stającej si$ źródłem odpowiedniego uczenia się reedukującego), a po drugie gdy wzmacniają doświadczenia ściśle z owym uczeniem się związane. Można by więc wyróżnić dwa podstawowe zbiory metod sterowania resocjalizującego: metody stymulowania i metody wzmacniania. Wychowawca odwołujący się do stymulowania resocjalizującego przekazuje wychowankowi informację, która komunikuje mu co ma robić, jak  się zachować w określonej sytuacji. Są to informacje ukierunkowujące czynności wychowanka. Równocześnie w resocjalizujących czynnościach stymulujących ważną rolę odgrywa przekazywanie informacji aktywizujących energię poprzez budzenie określonych emocji, czyli przekazywanie informacji pobudzających. Wychowawca, chcąc skłonić wychowanka do wykonania odpowiednio ukierunkowanych czynności, uwzględnia np. jego uczucie lęku (obawa przed karą), uczucie nadziei (pragnienie nagro- idy) lub uczucie sympatii (np. do wychowawcy). Są to czynności pobudzające przez odwoływanie się do uczuć egoistycznych (lęk przed karą, nadzieja osobistej korzyści) czy uczuć altruistycznych lub do obu jednocześnie. Są one czynnościami mobilizującymi, dntesyfikującymi i podtrzymującymi odpowiednio ukierunkowaną aktywność człowieka.

Nawiązując do przyjętej tu koncepcji resocjalizacji, uczenia się i sterowania społecznego, powiemy, że techniki działalności resocjalizującej stają się efektywnym czynnikiem resocjalizacji wówczas, gdy po pierwsze stymulują osobę wychowywaną do aktywności (stającej si$ źródłem odpowiedniego uczenia się reedukującego), a po drugie gdy wzmacniają doświadczenia ściśle z owym uczeniem się związane. Można by więc wyróżnić dwa podstawowe zbiory metod sterowania resocjalizującego: metody stymulowania i metody wzmacniania. Wychowawca odwołujący się do stymulowania resocjalizującego przekazuje wychowankowi informację, która komunikuje mu co ma robić, jak  się zachować w określonej sytuacji. Są to informacje ukierunkowujące czynności wychowanka. Równocześnie w resocjalizujących czynnościach stymulujących ważną rolę odgrywa przekazywanie informacji aktywizujących energię poprzez budzenie określonych emocji, czyli przekazywanie informacji pobudzających. Wychowawca, chcąc skłonić wychowanka do wykonania odpowiednio ukierunkowanych czynności, uwzględnia np. jego uczucie lęku (obawa przed karą), uczucie nadziei (pragnienie nagro- idy) lub uczucie sympatii (np. do wychowawcy). Są to czynności pobudzające przez odwoływanie się do uczuć egoistycznych (lęk przed karą, nadzieja osobistej korzyści) czy uczuć altruistycznych lub do obu jednocześnie. Są one czynnościami mobilizującymi, dntesyfikującymi i podtrzymującymi odpowiednio ukierunkowaną aktywność człowieka.