Im bardziej grupy społeczne mają charakter zadaniowy, a nie wyłącznie nadzorczo-opiekuńczy. Rzecz więc w tym, by każdy wychowanek znalazł dla siebie grupę odpowiednią do jego zdolności i zainteresowań i umożliwiającą mu realizowanie jego życiowych pasji zgodnie z własną, prospołeczną oczywiście, koncepcją życiowego sukcesu. Mogą to być naturalnie grupy bardzo rozmaite, ale chodzi to, by były to grupy podporządkowane realizacji określonych zadań. Zadania te mogą być różne: wspólne budowanie obiektów sportowych czy remont i adaptowanie takich obiektów, które mogą służyć celom sportowym; turystyka połączona z próbą zbierania materiałów np. do historii ostatniej wojny światowej; wspólne przygotowanie się do zawodów sportowych, występów estradowych czy muzycznych itp. W tego typu grupach kontakt z wychowawcą opiera się głównie na zależności strukturalno-funkcjonalnej, a jego autorytet jest tym większy, im wyższy poziom kompetencji reprezentuje i bardziej wydajnie pomaga, instruując i organizując członków grupy. Aktywność każdej grupy społecznej jest tym bardziej efektywna (pod względem jakości, ilości i innowacji), im bardziej członkowie grupy są nie tylko wykonawcami, ale i osobami współdecydującymi o zadaniach grupy oraz o przyjętych środkach i sposobach realizacji zadań. Istotnym problemem każdej grupy, której funkcjonowanie oceniamy nie tylko ze względu na realizowane zadania, ale i ze względu na zmiany osobowości jej członków, jest zatem wprowadzanie i rozwijanie samorządu. Interesuje nas przy tym samorząd młodzieży traktowany jako swoista procedura wychowawcza.

Im bardziej grupy społeczne mają charakter zadaniowy, a nie wyłącznie nadzorczo-opiekuńczy. Rzecz więc w tym, by każdy wychowanek znalazł dla siebie grupę odpowiednią do jego zdolności i zainteresowań i umożliwiającą mu realizowanie jego życiowych pasji zgodnie z własną, prospołeczną oczywiście, koncepcją życiowego sukcesu. Mogą to być naturalnie grupy bardzo rozmaite, ale chodzi to, by były to grupy podporządkowane realizacji określonych zadań. Zadania te mogą być różne: wspólne budowanie obiektów sportowych czy remont i adaptowanie takich obiektów, które mogą służyć celom sportowym; turystyka połączona z próbą zbierania materiałów np. do historii ostatniej wojny światowej; wspólne przygotowanie się do zawodów sportowych, występów estradowych czy muzycznych itp. W tego typu grupach kontakt z wychowawcą opiera się głównie na zależności strukturalno-funkcjonalnej, a jego autorytet jest tym większy, im wyższy poziom kompetencji reprezentuje i bardziej wydajnie pomaga, instruując i organizując członków grupy. Aktywność każdej grupy społecznej jest tym bardziej efektywna (pod względem jakości, ilości i innowacji), im bardziej członkowie grupy są nie tylko wykonawcami, ale i osobami współdecydującymi o zadaniach grupy oraz o przyjętych środkach i sposobach realizacji zadań. Istotnym problemem każdej grupy, której funkcjonowanie oceniamy nie tylko ze względu na realizowane zadania, ale i ze względu na zmiany osobowości jej członków, jest zatem wprowadzanie i rozwijanie samorządu. Interesuje nas przy tym samorząd młodzieży traktowany jako swoista procedura wychowawcza.