Przy tworzeniu kulturowego środowiska rekreacji psychomotorycznej, nie można również pominąć wypoczynkowo-rozrywkowych form aktywności młodzieży. Trzeba bowiem pamiętać, że młodzież w okresie intensywnego rozwoju fizycznego wymaga odpowiednich form wypoczynku regenerującego. Chodzi więc o to, aby czas przeznaczony na wypoczynek, w którym młodzież wykolejoną społecznie ogarnia często nuda, skłaniając ją do szukania destruktywnego społecznie zadowolenia (powodującego nierzadko wyniszczenie fizyczne oraz zubożenie psychiczne), wypełnić treścią regenerującą organizm, a przy tym cenną jako czynnik resocjalizacyjny. Tak zatem wychowawcy powinni troszczyć się zarówno o stworzenie codziennych warunków atrakcyjnego wypoczynku (tzw. mała rekreacja), jak i o tzw. wielką rekreację wypoczynkową, obejmującą okresy dłuższych przerw w nauce szkolnej i pracy, przede wszystkim okresy wakacji letnich. Starania tego rodzaju podejmują kuratorzy sądowi, zabiegając umieszczenie podopiecznych, którzy nie przekroczyli 14 roku życia, na koloniach, półkoloniach czy w ośrodkach wczasów w mieście, a podopiecznych w wieku od 14 do 18 lat na obozach organizowanych przez szkoły zawodowe. Niejednokrotnie sądy dla nieletnich we własnym zakresie organizują kolonie czy obozy (Brychcy-Jankowska 1962). Również młodzież przebywającą w półotwartych zakładach resocjalizujących kieruje się niejednokrotnie w mniejszych, odpowiednio wyselekcjonowanych grupach, do ośrodków wielkiej rekreacji wypoczynkowej. Nie we wszystkich jednak zakładach jest to możliwe. Dlatego też postuluje się, żeby dla młodzieży umieszczonej w zamkniętych zakładach poprawczych, czy w zakładach karnych, organizować odpowiednio wielką rekreację w warunkach zakładowych. Potrzebne jest w tym celu dysponowanie np. basenem, wydzielonym terenem zielonym oraz atrakcyjnym dobrze przemyślanym programem zajęć wypoczynku i rozrywek.
0 Comments