Zanim małżeństwo osiągnęło taką postać, jaką ma dzisiaj, przechodziło kilka etapów. W pierwotnych społeczeństwach istniały związki plemienne. Celem ich była obrona interesów plemienia. Sprawy etyki, zasad moralnych pojmowane były inaczej niż dzisiaj. Zasadniczym celem było utrzymanie się przy życiu. Panowało wtedy wielożeństwo. W miarę rozwoju cywilizacji małżeństwo stawało się związkiem bardziej trwałym, zawieranym już tylko między dwojgiem ludzi. Przez długie wieki mężczyzna był głową rodziny, a kobieta grała w niej rolę podrzędną. Rozwój nauki, osiągnięcia człowieka we wszystkich dziedzinach coraz bardziej zmieniały jego życie. W dążeniu do umocnienia społeczeństwa tworzono prawa regulujące współżycie w małżeństwie, co w pewnym momencie spowodowało zrównanie się praw małżonków. Stali się oni równymi partnerami i już teraz w takim samym stopniu są odpowiedzialni za los i powodzenie zawartego związku. Jedną ze spraw wielokrotnie na przestrzeni lat dyskutowanych jest ustalenie wieku, w którym możliwe jest zawarcie małżeństwa. Do niedawna w naszym kraju małżeństwo mogli zawierać ludzie, którzy ukończyli 18 lat. Obecnie mężczyzna zawierający związek małżeński musi mieć przynajmniej 21 lat. Większe jest prawdopodobieństwo, że małżeństwo zawarte przez ludzi dojrzałych nie tylko fizycznie, ale i psychicznie będzie związkiem trwałym. Każdy związek dwojga ludzi zawierany jest w nadziei, że ułatwi osiągnięcie szczęścia, pozwoli na maksymalne zadowolenie, sprawi, że łatwiej będzie walczyć z przeciwnościami losu, pomoże w osiągnięciu sukcesów życiowych. Uroczyste stroje ślubne to oczywiście mało istotny symbol radości, wesela. Często, niestety, wielu dziewczętom przesłania on wszystko. Błysk obrączki na palcu to marzenie, do realizacji którego dąży się wbrew zdrowemu rozsądkowi. Po uroczystościach weselnych następują dni codzienne, zwykłe. Nieraz ciężkie. Dużo trzeba dobrej woli, dojrzałości, aby się nie załamać, nie rzucić wszystkiego…

Zanim małżeństwo osiągnęło taką postać, jaką ma dzisiaj, przechodziło kilka etapów. W pierwotnych społeczeństwach istniały związki plemienne. Celem ich była obrona interesów plemienia. Sprawy etyki, zasad moralnych pojmowane były inaczej niż dzisiaj. Zasadniczym celem było utrzymanie się przy życiu. Panowało wtedy wielożeństwo. W miarę rozwoju cywilizacji małżeństwo stawało się związkiem bardziej trwałym, zawieranym już tylko między dwojgiem ludzi. Przez długie wieki mężczyzna był głową rodziny, a kobieta grała w niej rolę podrzędną. Rozwój nauki, osiągnięcia człowieka we wszystkich dziedzinach coraz bardziej zmieniały jego życie. W dążeniu do umocnienia społeczeństwa tworzono prawa regulujące współżycie w małżeństwie, co w pewnym momencie spowodowało zrównanie się praw małżonków. Stali się oni równymi partnerami i już teraz w takim samym stopniu są odpowiedzialni za los i powodzenie zawartego związku. Jedną ze spraw wielokrotnie na przestrzeni lat dyskutowanych jest ustalenie wieku, w którym możliwe jest zawarcie małżeństwa. Do niedawna w naszym kraju małżeństwo mogli zawierać ludzie, którzy ukończyli 18 lat. Obecnie mężczyzna zawierający związek małżeński musi mieć przynajmniej 21 lat. Większe jest prawdopodobieństwo, że małżeństwo zawarte przez ludzi dojrzałych nie tylko fizycznie, ale i psychicznie będzie związkiem trwałym. Każdy związek dwojga ludzi zawierany jest w nadziei, że ułatwi osiągnięcie szczęścia, pozwoli na maksymalne zadowolenie, sprawi, że łatwiej będzie walczyć z przeciwnościami losu, pomoże w osiągnięciu sukcesów życiowych. Uroczyste stroje ślubne to oczywiście mało istotny symbol radości, wesela. Często, niestety, wielu dziewczętom przesłania on wszystko. Błysk obrączki na palcu to marzenie, do realizacji którego dąży się wbrew zdrowemu rozsądkowi. Po uroczystościach weselnych następują dni codzienne, zwykłe. Nieraz ciężkie. Dużo trzeba dobrej woli, dojrzałości, aby się nie załamać, nie rzucić wszystkiego…