Tradycje korzystania z techniki grupowej w pracy kuratorskiej z młodzieżą wykolejoną społecznie są w Polsce bogate. Już w latach sześćdziesiątych podejmowano próby łączenia wysiłku kilku kuratorów w celu oddziaływania na podopiecznych poprzez sterowanie grupą społeczną. Kuratorzy organizowali świetlice, ogniska kultury fizycznej oraz kluby skupiające młodzież podsądną. Od roku 1971 stosowanie w pracy kuratorskiej techniki grupowej uzyskało podstawy prawne. Obecnie w ramach Kuratorskich Ośrodków Pracy z Młodzieżą kuratorzy sądowi prowadzą zajęcia w grupach obejmujących z reguły nie więcej niż 30 nieletnich. Kuratela sądowa, oparta na technice osobowej, wspierana jest więc oddziaływaniem techniki grupowej. Nieletni, wchodzący w skład grup wychowawczych kierowanych przez kuratorów, to osoby skierowane do Kuratorskich Ośrodków Pracy z Młodzieżą z inicjatywy sędziego dla nieletnich, bądź na wniosek kuratora sądowego lub rodziców. Są to nieletni, wobec których orzeczono dozór kuratora jako środek samoistny, bądź jako dozór kuratora w okresie warunkowego zawieszenia umieszczenia w zakładzie poprawczym lub warunkowego zwolnienia z zakładu poprawczego. W szczególnie uzasadnionych wypadkach do Ośrodka kierowani są nieletni ze spraw opiekuńczych. Chodzi tu o nieletnich znajdujących się w warunkach sprzyjających wykolejeniu społecznemu, a więc wymagających wzmożonej reformującej działalności resocjalizującej.
0 Comments