Ze świetlicami, klubami, domami kultury, organizacjami młodzieżowymi, sportowymi, wreszcie zakładami pracy itd. W ten sposób kurator staje się organizatorem życia swego podopiecznego, interesując się atmosferą wychowawczą jego domu, nauką i zachowaniem w szkole, jak i organizacją wolnego czasu. Aby móc decydować w tak odpowiedzialny sposób o kierunku i charakterze procesu wychowawczego delikwenta, kurator musi zdobyć wiedzę o swoim podopiecznym, zasięgać, w razie potrzeby, opinii psychologa czy psychiatry. Jest to często konieczne, aby mógł on postawić diagnozę wynikającą nie tylko z przeprowadzonych przez siebie wywiadów środowiskowych. „Konsultowanie się ze specjalistami, umiejętne wartościowanie zebranych materiałów wszystko to, wraz z własną obserwacją, Stanowi dla kuratora podstawę do scharakteryzowania: osobowości nieletniego, środowiska, w którym się wychował, stosunku nieletniego do innych osób, stosunku najbliższego otoczenia do nieletniego, przyczyn które doprowadziły do wykolejenia nieletniego, jego pragnień, życzeń, potrzeb i wartości, jego aspiracji i planów życiowych”.
0 Comments