Opisując wychowawczą, opiekuńczą i psychoterapeutyczną działalność sterowniczą, nie możemy ograniczyć się do prezentowania samych strategii i technik. Niezbędne jest także omówienie najważniejszych metod, czyli uświadamianych, dających się powtórzyć sposobów posługiwania się środkami, które wskazane są przez odpowiednie techniki i zgodne z przyjętą strategią. W sterującym stymulowaniu resocjalizującym chodzi o takie ukierunkowanie i pobudzenie, które może być ponawiane. Dzieje się to za pomocą wprowadzania odpowiedniej korekty przez dostarczanie nowych, bardziej efektywnych bodźców sterujących (zdarzeń wywołujących działanie) wówczas, gdy uprzednie ukierunkowania okazały się nie dość instruktywne (czyli nie dość jasno i wyraźnie lub nie dość kompletnie informowały o czynnościach, które powinny być wykonane), a uprzednie pobudzenia nie były dość silne. Wchodzące tu w grę bodźce symboliczne mają wywołać czynności, które złożą się na realizację określonego zadania, a zatem na osiągnięcie zamierzonego stanu, traktowanego przez nadawcę bodźców nie tylko jako wynik tych czynności, lecz także jako ich cel. Można więc powiedzieć, iż sterowanie społeczne zakłada dwustronny przepływ informacji. Z jednej strony źródłem informacji jest inicjator sterowania społecznego (np. wychowawca), z drugiej źródłem tym jest kontynuator sterowania społecznego (np. wychowanek wykonujący zlecenie). Oba te rodzaje informacji są ze sobą ściśle związane na zasadzie tak zwanego sprzężenia zwrotnego. Polega ono na tym, że czynności informujące osobę A wywołują czynności informujące osobę B, co z kolei wywołuje czynności informujące osobę A itd., aż do momentu wykonania zadania, stanowiącego rezultat sterowania społecznego.

Opisując wychowawczą, opiekuńczą i psychoterapeutyczną działalność sterowniczą, nie możemy ograniczyć się do prezentowania samych strategii i technik. Niezbędne jest także omówienie najważniejszych metod, czyli uświadamianych, dających się powtórzyć sposobów posługiwania się środkami, które wskazane są przez odpowiednie techniki i zgodne z przyjętą strategią. W sterującym stymulowaniu resocjalizującym chodzi o takie ukierunkowanie i pobudzenie, które może być ponawiane. Dzieje się to za pomocą wprowadzania odpowiedniej korekty przez dostarczanie nowych, bardziej efektywnych bodźców sterujących (zdarzeń wywołujących działanie) wówczas, gdy uprzednie ukierunkowania okazały się nie dość instruktywne (czyli nie dość jasno i wyraźnie lub nie dość kompletnie informowały o czynnościach, które powinny być wykonane), a uprzednie pobudzenia nie były dość silne. Wchodzące tu w grę bodźce symboliczne mają wywołać czynności, które złożą się na realizację określonego zadania, a zatem na osiągnięcie zamierzonego stanu, traktowanego przez nadawcę bodźców nie tylko jako wynik tych czynności, lecz także jako ich cel. Można więc powiedzieć, iż sterowanie społeczne zakłada dwustronny przepływ informacji. Z jednej strony źródłem informacji jest inicjator sterowania społecznego (np. wychowawca), z drugiej źródłem tym jest kontynuator sterowania społecznego (np. wychowanek wykonujący zlecenie). Oba te rodzaje informacji są ze sobą ściśle związane na zasadzie tak zwanego sprzężenia zwrotnego. Polega ono na tym, że czynności informujące osobę A wywołują czynności informujące osobę B, co z kolei wywołuje czynności informujące osobę A itd., aż do momentu wykonania zadania, stanowiącego rezultat sterowania społecznego.