Doceniając znaczenie antropotechniki wychowawczej i opiekuńczej należy podkreślić, że w działalności resocjalizującej nie może zabraknąć oddziaływań psychoterapeutycznych w formie psychoterapii zarówno indywidualnej, jak i grupowej W pierwszym wypadku czynnikiem leczenia są interakcje między terapeutą a pacjentem, w drugim przede wszystkim interakcje między członkami grupy, stworzonej specjalnie w celach psychoterapeutycznych. Wiele eksperymentów i doświadczeń praktycznych potwierdza, że ta forma psychoterapii okazuje się bardzo przydatna w resocjalizacji młodzieży. Również w stosunku do młodzieży odznaczającej się wspomnianymi wyżej zaburzeniami psychicznymi stosuje się, jako psychoterapię intensywną, psychoterapię grupową. W celu przeprowadzenia takiej psychoterapii grupowej tworzy się grupy nie większe niż 5-osobowe, złożone jedynie z osób reprezentujących pewien poziom rozwoju intelektualnego dojrzałości emocjonalnej. Ze względu na obowiązującą zasadę dobrowolnego uczestniczenia w grupie psychoterapeutycznej, konieczne jest wytworzenie uprzednio motywacji skłaniającej do udziału w tzw. sesjach psychoterapii grupowej, a więc odpowiednie przygotowanie. Im bardziej nasilone są cechy psychopatyczne resocjalizowanej młodzieży, tym bardziej konieczne jest, jako przygotowanie do psychoterapii grupowej, nie tylko odpowiednie doradzanie indywidualne lub grupowe, ale i odpowiedni system oddziaływań wychowawczych. Istnieją pewne odmiany psychoterapii intensywnej, które przybierają różne formy gry, czyli dramatyzacji, tj. mniej lub bardziej stylizowanego cudzego lub własnego zachowania się. Do tych odmian psychoterapii grupowej należą: spektakle teatru terapeutycznego, atakująca psychoterapia grupowa, psychodrama i socjodrama.

Doceniając znaczenie antropotechniki wychowawczej i opiekuńczej należy podkreślić, że w działalności resocjalizującej nie może zabraknąć oddziaływań psychoterapeutycznych w formie psychoterapii zarówno indywidualnej, jak i grupowej W pierwszym wypadku czynnikiem leczenia są interakcje między terapeutą a pacjentem, w drugim przede wszystkim interakcje między członkami grupy, stworzonej specjalnie w celach psychoterapeutycznych. Wiele eksperymentów i doświadczeń praktycznych potwierdza, że ta forma psychoterapii okazuje się bardzo przydatna w resocjalizacji młodzieży. Również w stosunku do młodzieży odznaczającej się wspomnianymi wyżej zaburzeniami psychicznymi stosuje się, jako psychoterapię intensywną, psychoterapię grupową. W celu przeprowadzenia takiej psychoterapii grupowej tworzy się grupy nie większe niż 5-osobowe, złożone jedynie z osób reprezentujących pewien poziom rozwoju intelektualnego dojrzałości emocjonalnej. Ze względu na obowiązującą zasadę dobrowolnego uczestniczenia w grupie psychoterapeutycznej, konieczne jest wytworzenie uprzednio motywacji skłaniającej do udziału w tzw. sesjach psychoterapii grupowej, a więc odpowiednie przygotowanie. Im bardziej nasilone są cechy psychopatyczne resocjalizowanej młodzieży, tym bardziej konieczne jest, jako przygotowanie do psychoterapii grupowej, nie tylko odpowiednie doradzanie indywidualne lub grupowe, ale i odpowiedni system oddziaływań wychowawczych. Istnieją pewne odmiany psychoterapii intensywnej, które przybierają różne formy gry, czyli dramatyzacji, tj. mniej lub bardziej stylizowanego cudzego lub własnego zachowania się. Do tych odmian psychoterapii grupowej należą: spektakle teatru terapeutycznego, atakująca psychoterapia grupowa, psychodrama i socjodrama.