Niewątpliwie bardzo istotną rolę rekreacyjną odgrywają środki masowego komunikowania (przekazu). Mówiąc zaś o środkach masowego komunikowania, weźmiemy pod uwagę prasę i książkę, radio, film i telewizję. Z naszych uprzednich ustaleń wynika, iż samo stworzenie warunków dla kontaktu z określonymi dobrami kultury nie jest jeszcze równoznaczne z kulturotechndką wychowawczą. Zapewnienie młodzieży możliwości oglądania np. telewizji jest oczywiście ważne, lecz nie wyczerpuje zadań związanych z techniką polegającą na wychowaniu za pomocą telewizji. Taką techniką będziemy posługiwali się dopiero wówczas, gdy rozbudzimy u wychowanków zainteresowanie programem telewizyjnym, skoncentrujemy ich uwagę na określonych audycjach i przedstawianych tam treściach i w ten sposób będziemy kształtować ich osobowość. Tak więc o stosowaniu techniki wychowawczej wykorzystującej programy telewizyjne możemy mówić dopiero wtedy, kiedy przez wzbudzenie zainteresowania telewizją i przyzwyczajenie wychowanka do oglądania określonych audycji telewizyjnych (np. spektakli teatralnych) uczynimy telewizję elementem jego środowiska kulturalnego, a następnie nauczymy się tym elementem operować (np. w toku indywidualnego czy zbiorowego doradzania), odwołując się do niego podczas przekonywania lub inspirowania określonych procesów samokształceniowych.

Niewątpliwie bardzo istotną rolę rekreacyjną odgrywają środki masowego komunikowania (przekazu). Mówiąc zaś o środkach masowego komunikowania, weźmiemy pod uwagę prasę i książkę, radio, film i telewizję. Z naszych uprzednich ustaleń wynika, iż samo stworzenie warunków dla kontaktu z określonymi dobrami kultury nie jest jeszcze równoznaczne z kulturotechndką wychowawczą. Zapewnienie młodzieży możliwości oglądania np. telewizji jest oczywiście ważne, lecz nie wyczerpuje zadań związanych z techniką polegającą na wychowaniu za pomocą telewizji. Taką techniką będziemy posługiwali się dopiero wówczas, gdy rozbudzimy u wychowanków zainteresowanie programem telewizyjnym, skoncentrujemy ich uwagę na określonych audycjach i przedstawianych tam treściach i w ten sposób będziemy kształtować ich osobowość. Tak więc o stosowaniu techniki wychowawczej wykorzystującej programy telewizyjne możemy mówić dopiero wtedy, kiedy przez wzbudzenie zainteresowania telewizją i przyzwyczajenie wychowanka do oglądania określonych audycji telewizyjnych (np. spektakli teatralnych) uczynimy telewizję elementem jego środowiska kulturalnego, a następnie nauczymy się tym elementem operować (np. w toku indywidualnego czy zbiorowego doradzania), odwołując się do niego podczas przekonywania lub inspirowania określonych procesów samokształceniowych.