Z uwagi na zmienność uczuć utożsamianie ich z miłością byłoby fatalnym błędem. Równie zabójczy byłby jednak dla związku miłości brak ciepłych i serdecznych uczuć wspierających wolę kochania. Imitacje miłości Miłość między kobietą i mężczyzną może i powinna być najbardziej wyzwalającym, pouczającym i spełniającym doświadczeniem w dorosłym życiu człowieka. Niełatwo osiągnąć zjednoczenie tak głębokie i obfitujące w równe dobrodziejstwa. Hiszpański filozof-egzystencjalista, Jose Ortega y Gasset, opisał możliwe między kobietą a mężczyzną imitacje takiej miłości. Te imitacje raczej zniekształcają niż rozwijają osobowość ludzką. podbój fizyczny. W przypadku tej imitacji jedno lub oboje partnerzy widzą w drugim głównie źródło fizycznej, seksualnej przyjemności. W takim związku wszystkie posunięcia i ustępstwa mają na celu maksymalizację fizycznego zaspokojenia. Partner jest «używany» – zdarza się, że otwarcie, za jego zgodą – jako źródło przyjemności cielesnej i jakkolwiek by temu zaprzeczać, stanowi dla drugiego jedynie przedmiot, obiekt, warunek i źródło samozaspokojenia. podbój psychiczny. Druga zwodnicza imitacja miłości jest groźniejsza i bardziej przewrotna od pierwszej. Punktem docelowym jest tutaj podbój psychiczny. Główna linia postępowania i podejmowane kroki są w tym przypadku znacznie subtelniejsze, ukierunkowane na psychiczne uwiedzenie partnera, rozkochanie go w sobie, rzucenie go sobie do stóp uległego nie tylko ciałem, ale i duchem. Po odniesionym za pomocą tej strategii sukcesie rzekomy wielbiciel niemal natychmiast traci zainteresowanie dla osoby, którą zdobył. On czy ona staje się jeszcze jednym trofeum w wewnętrznym gabinecie «łowcy». Kiedy ryba połknie haczyk – zabawa jest skończona.

Z uwagi na zmienność uczuć utożsamianie ich z miłością byłoby fatalnym błędem. Równie zabójczy byłby jednak dla związku miłości brak ciepłych i serdecznych uczuć wspierających wolę kochania. Imitacje miłości Miłość między kobietą i mężczyzną może i powinna być najbardziej wyzwalającym, pouczającym i spełniającym doświadczeniem w dorosłym życiu człowieka. Niełatwo osiągnąć zjednoczenie tak głębokie i obfitujące w równe dobrodziejstwa. Hiszpański filozof-egzystencjalista, Jose Ortega y Gasset, opisał możliwe między kobietą a mężczyzną imitacje takiej miłości. Te imitacje raczej zniekształcają niż rozwijają osobowość ludzką. podbój fizyczny. W przypadku tej imitacji jedno lub oboje partnerzy widzą w drugim głównie źródło fizycznej, seksualnej przyjemności. W takim związku wszystkie posunięcia i ustępstwa mają na celu maksymalizację fizycznego zaspokojenia. Partner jest «używany» – zdarza się, że otwarcie, za jego zgodą – jako źródło przyjemności cielesnej i jakkolwiek by temu zaprzeczać, stanowi dla drugiego jedynie przedmiot, obiekt, warunek i źródło samozaspokojenia. podbój psychiczny. Druga zwodnicza imitacja miłości jest groźniejsza i bardziej przewrotna od pierwszej. Punktem docelowym jest tutaj podbój psychiczny. Główna linia postępowania i podejmowane kroki są w tym przypadku znacznie subtelniejsze, ukierunkowane na psychiczne uwiedzenie partnera, rozkochanie go w sobie, rzucenie go sobie do stóp uległego nie tylko ciałem, ale i duchem. Po odniesionym za pomocą tej strategii sukcesie rzekomy wielbiciel niemal natychmiast traci zainteresowanie dla osoby, którą zdobył. On czy ona staje się jeszcze jednym trofeum w wewnętrznym gabinecie «łowcy». Kiedy ryba połknie haczyk – zabawa jest skończona.