Chodzi tu więc zbiorowości, w których uczestnictwo zapewnia osobie wychowanej: poczucie bezpieczeństwa, więź opartą na wzajemnym zrozumieniu i bezinteresownej życzliwości i tzw. psychiczną wolność. Mówiąc zaś o psychicznej wolności, mówimy tym samym o akceptowaniu indywidualności każdego członka zbiorowości, o uznawanie, że każdy jej członek ma prawo „być sobą” i powinien być aprobowany takim, jakim jest, przy czym spontaniczność aktywności przyczynia się nie tylko do wspólnie aprobowanych strategii 1 procedur osiągania celów grupy, ale i do wyznaczania i korygowania systemu wartości, których osiąganie nadaje tym celom sens. Mamy tu więc do czynienia ze zbiorowością stanowiącą związek ludzi oparty na Wzajemnej emocjonalnej łączności, samodzielnej kooperacji, refleksji poczuciu odpowiedzialności, nie zaś na uznawaniu nienaruszalnych autorytetów, nietykalnych stereotypów i na poczuciu permanentnego zagrożenia. Tak zatem można powiedzieć, że strategie dotyczące integracji cechującej układ postaw osoby resocjalizowanej polegają nie tylko na przekształcaniu i wzbogacaniu wzorów integracji oraz kształtowaniu i rozwijaniu jej psychicznych uwarunkowań, ale i na kształtowaniu zarówno osobowych, jak i zbiorowościowych czynników integrujących.

Chodzi tu więc zbiorowości, w których uczestnictwo zapewnia osobie wychowanej: poczucie bezpieczeństwa, więź opartą na wzajemnym zrozumieniu i bezinteresownej życzliwości i tzw. psychiczną wolność. Mówiąc zaś o psychicznej wolności, mówimy tym samym o akceptowaniu indywidualności każdego członka zbiorowości, o uznawanie, że każdy jej członek ma prawo „być sobą” i powinien być aprobowany takim, jakim jest, przy czym spontaniczność aktywności przyczynia się nie tylko do wspólnie aprobowanych strategii 1 procedur osiągania celów grupy, ale i do wyznaczania i korygowania systemu wartości, których osiąganie nadaje tym celom sens. Mamy tu więc do czynienia ze zbiorowością stanowiącą związek ludzi oparty na Wzajemnej emocjonalnej łączności, samodzielnej kooperacji, refleksji poczuciu odpowiedzialności, nie zaś na uznawaniu nienaruszalnych autorytetów, nietykalnych stereotypów i na poczuciu permanentnego zagrożenia. Tak zatem można powiedzieć, że strategie dotyczące integracji cechującej układ postaw osoby resocjalizowanej polegają nie tylko na przekształcaniu i wzbogacaniu wzorów integracji oraz kształtowaniu i rozwijaniu jej psychicznych uwarunkowań, ale i na kształtowaniu zarówno osobowych, jak i zbiorowościowych czynników integrujących.