Wspólne odrabianie lekcji zadanych w szkole i korzystanie z pomocy dyżurującego kuratora; oglądanie filmów, audycji telewizyjnych i spektakli teatralnych; słuchanie koncertów muzycznych; oglądanie imprez sportowych i zwiedzanie muzeów itp. Po drugie techniki grupowe występują w formie współzawodnictwa. Zaliczymy do nich: turnieje szachowe czy warcabowe oraz konkursy wiadomości. Po trzecie może to być technika grupowa, której celem jest rozwijanie zdolności i zainteresowań, i zdobywanie określonych sprawności. Do zajęć tego typu zaliczymy wyrównawcze zajęcia przedmiotowe (np. z matematyki, języka polskiego, fizyki czy chemii), szkolenie mające na celu uzyskanie karty rowerowej, kursy pływackie żeglarskie itp. zajęcia w ramach kół zainteresowań (politechnicznych, fotograficznych, plastycznych, sportowych, turystycznych). Po czwarte mogą być organizowane tzw. grupy kooperatywne. Chodzi tu o grupy wykonujące zadanie stanowiące rezultat kooperacji ich członków (np. wspólne przygotowywanie występów estradowych czy muzycznych, organizowanie różnego rodzaju imprez, uroczystości i prac społecznie użytecznych, organizowanie gier, zabaw terenowych i związanego z nimi współzawodnictwa między grupami). Ze względu na efektywność wychowawczą tych form pracy z młodzieżą i możliwości nadzoru nie opierającego się wyłącznie ma strachu przed karą zewnętrzną, również funkcjonariusze organów ścigania stosują je coraz częściej wobec młodzieży potencjalnie przestępczej. I tak np. policja nowojorska tworzy specjalne kluby dla młodzieży wymagającej nadzoru. Sportowe kluby, skupiające tzw. młodzież trudną, tworzą również niektóre ogniwa policji francuskiej, szwedzkiej, duńskiej.

Wspólne odrabianie lekcji zadanych w szkole i korzystanie z pomocy dyżurującego kuratora; oglądanie filmów, audycji telewizyjnych i spektakli teatralnych; słuchanie koncertów muzycznych; oglądanie imprez sportowych i zwiedzanie muzeów itp. Po drugie techniki grupowe występują w formie współzawodnictwa. Zaliczymy do nich: turnieje szachowe czy warcabowe oraz konkursy wiadomości. Po trzecie może to być technika grupowa, której celem jest rozwijanie zdolności i zainteresowań, i zdobywanie określonych sprawności. Do zajęć tego typu zaliczymy wyrównawcze zajęcia przedmiotowe (np. z matematyki, języka polskiego, fizyki czy chemii), szkolenie mające na celu uzyskanie karty rowerowej, kursy pływackie żeglarskie itp. zajęcia w ramach kół zainteresowań (politechnicznych, fotograficznych, plastycznych, sportowych, turystycznych). Po czwarte mogą być organizowane tzw. grupy kooperatywne. Chodzi tu o grupy wykonujące zadanie stanowiące rezultat kooperacji ich członków (np. wspólne przygotowywanie występów estradowych czy muzycznych, organizowanie różnego rodzaju imprez, uroczystości i prac społecznie użytecznych, organizowanie gier, zabaw terenowych i związanego z nimi współzawodnictwa między grupami). Ze względu na efektywność wychowawczą tych form pracy z młodzieżą i możliwości nadzoru nie opierającego się wyłącznie ma strachu przed karą zewnętrzną, również funkcjonariusze organów ścigania stosują je coraz częściej wobec młodzieży potencjalnie przestępczej. I tak np. policja nowojorska tworzy specjalne kluby dla młodzieży wymagającej nadzoru. Sportowe kluby, skupiające tzw. młodzież trudną, tworzą również niektóre ogniwa policji francuskiej, szwedzkiej, duńskiej.