Tak np. wychowankowie zakładów półotwartych, położonych z dala od wielkich miast, zatrudniani są przy pracach rolniczych, ogrodniczych, leśnych. Młodzież zakładów poprawczych pracuje także w zawodach rzemieślniczych (np. w ślusarstwie, stolarstwie, meblarstwie, krawiectwie), przy budowie szlaków komunikacyjnych i w zakładach przemysłu artykułów spożywczych. Skierowuje się ją również do pracy w takich grupach zawodowych, jak: budowlana, górnicza, hutnicza, komunikacyjna, łączności, mechaniczna, włókiennicza. Znaczny procent nieletnich, skupionych w grupach półwolnościowych, jest zatrudniony w stoczniach oraz w dużych zakładach produkcyjnych w działach: mechanicznym, budowlanym, górniczym, a także w ośrodkach rolniczych. W półotwartych polskich zakładach karnych dla młodocianych dominuje zatrudnianie wychowanków w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych. Pewna część młodocianych pracuje w rolnictwie i przy robotach kolejowych, inni w zakładach metalowych, drzewnych i np. w zakładach produkujących samochody. Omawiając środowisko pracy zawodowej jako służące wychowaniu resocjalizującemu, zwrócimy szczególnie uwagę na pracę w fabryce. Przyjmujemy bowiem, iż rację mają ci autorzy, którzy, jak np. L. Stobbe (1956, s. 209), twierdzą, iż największe walory resocjalizacyjne ma praca produkcyjna powiązana z poznawaniem nowoczesnej technologii i organizacji fabryki, a przy tym kształcąca i stwarzająca okazje do różnorakich, choćby skromnych innowacji. Równocześnie, jak wskazują nip. badania nad planami życiowymi młodzieży przebywającej w zakładach poprawczych, najczęściej interesuje się ona zawodami ściśle związanymi z rozwojem przemysłu i wymagającymi pewnej samodzielności i inicjatywy.

Tak np. wychowankowie zakładów półotwartych, położonych z dala od wielkich miast, zatrudniani są przy pracach rolniczych, ogrodniczych, leśnych. Młodzież zakładów poprawczych pracuje także w zawodach rzemieślniczych (np. w ślusarstwie, stolarstwie, meblarstwie, krawiectwie), przy budowie szlaków komunikacyjnych i w zakładach przemysłu artykułów spożywczych. Skierowuje się ją również do pracy w takich grupach zawodowych, jak: budowlana, górnicza, hutnicza, komunikacyjna, łączności, mechaniczna, włókiennicza. Znaczny procent nieletnich, skupionych w grupach półwolnościowych, jest zatrudniony w stoczniach oraz w dużych zakładach produkcyjnych w działach: mechanicznym, budowlanym, górniczym, a także w ośrodkach rolniczych. W półotwartych polskich zakładach karnych dla młodocianych dominuje zatrudnianie wychowanków w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych. Pewna część młodocianych pracuje w rolnictwie i przy robotach kolejowych, inni w zakładach metalowych, drzewnych i np. w zakładach produkujących samochody. Omawiając środowisko pracy zawodowej jako służące wychowaniu resocjalizującemu, zwrócimy szczególnie uwagę na pracę w fabryce. Przyjmujemy bowiem, iż rację mają ci autorzy, którzy, jak np. L. Stobbe (1956, s. 209), twierdzą, iż największe walory resocjalizacyjne ma praca produkcyjna powiązana z poznawaniem nowoczesnej technologii i organizacji fabryki, a przy tym kształcąca i stwarzająca okazje do różnorakich, choćby skromnych innowacji. Równocześnie, jak wskazują nip. badania nad planami życiowymi młodzieży przebywającej w zakładach poprawczych, najczęściej interesuje się ona zawodami ściśle związanymi z rozwojem przemysłu i wymagającymi pewnej samodzielności i inicjatywy.