Gwałt jako czyn przestępczy wywołuje szczególnie silną reakcję społeczeństwa. Niskie wyroki budzą głos sprzeciwu, pragnie się kar odbierających chęć do tego typu zachowania. Gwałt odczuwa się w powszechnym myśleniu jako czyn szczególnie naruszający integralność człowieka, jego godność. Gwałciciela porównuje się z dzikim zwierzęciem, całkiem zresztą niesłusznie, bo z krzywdą dla tego ostatniego. Co leży u podstaw tak brutalnego i wyjątkowego w swej nieludzkości postępowania? Można wyróżnić całe grupy najczęściej spotykanych motywacji: zaburzenia psychiczne [psychopatie, charakteropatie]. W takich przypadkach zdarzają się stany niebywale silnego dominowania popędu płciowego. Wystarczy akt zachęty na przykład ze strony przywódcy, aby nurt podniecenia opanował cały system psychiczny i wyzwolił brutalne, chociaż uświadomione, postępowanie. alkoholizm. Duża [chociaż u każdego inna] dawka alkoholu wywołuje wyzwolenie struktur podkorowych spod hamującego wpływu kory mózgowej. Erotyzacja obejmuje całą psychikę, wyzwolenie podkorza oznacza wyzwolenie instynktowego zachowania. Intelekt jest za słabą osłoną i zachowanie zmienia się na brutalne. Jeżeli obejmuje jakąś grupę, to brutalność rośnie w postępie geometrycznym [wyzwala się bowiem instynkt walki, rywalizacji], W przewlekłym alkoholizmie występuje bardziej trwałe uszkodzenie psychiki i wówczas dominuje prymitywne postępowanie. perwersje [w stosunku do nieletnich, sadyzm, bestializm, lubowanie się śmiercią]. Ta przyczyna gwałtów zdobywa już sobie od dawna popularność w kinematografii. Przyczyna leży chyba w tym, że perwersje należą do zboczeń budzących ciekawość, a przy tym skrzętnie ukrywanych przez chorych. zaburzenia psychoseksualne: niedorozwój, zaburzenia hormonalne, zaburzenia genetyczne, frustracja itp. O ile w zaburzeniach genetycznych czy hormonalnych postępowanie jest determinowane bezpośrednio, o tyle w przypadku frustracji – pośrednio [okazanie wzgardy dla partnera, ośmieszenie, kompromitujący brak sprawności w pożyciu].

subkultura środowiska przestępczego. Panują tu rygorystyczne prawa, despotyzm przywódcy, pragnienie upodobnienia się do przywódcy, rywalizacja w okazywaniu bezwzględności, twardości, brutalności. Gwałt jest wówczas sprawdzianem tych nieludzkich umiejętności, a dla nowego członka gangu swoistym pasowaniem na «rycerza».

Gwałt jako czyn przestępczy wywołuje szczególnie silną reakcję społeczeństwa. Niskie wyroki budzą głos sprzeciwu, pragnie się kar odbierających chęć do tego typu zachowania. Gwałt odczuwa się w powszechnym myśleniu jako czyn szczególnie naruszający integralność człowieka, jego godność. Gwałciciela porównuje się z dzikim zwierzęciem, całkiem zresztą niesłusznie, bo z krzywdą dla tego ostatniego. Co leży u podstaw tak brutalnego i wyjątkowego w swej nieludzkości postępowania? Można wyróżnić całe grupy najczęściej spotykanych motywacji: zaburzenia psychiczne [psychopatie, charakteropatie]. W takich przypadkach zdarzają się stany niebywale silnego dominowania popędu płciowego. Wystarczy akt zachęty na przykład ze strony przywódcy, aby nurt podniecenia opanował cały system psychiczny i wyzwolił brutalne, chociaż uświadomione, postępowanie. alkoholizm. Duża [chociaż u każdego inna] dawka alkoholu wywołuje wyzwolenie struktur podkorowych spod hamującego wpływu kory mózgowej. Erotyzacja obejmuje całą psychikę, wyzwolenie podkorza oznacza wyzwolenie instynktowego zachowania. Intelekt jest za słabą osłoną i zachowanie zmienia się na brutalne. Jeżeli obejmuje jakąś grupę, to brutalność rośnie w postępie geometrycznym [wyzwala się bowiem instynkt walki, rywalizacji], W przewlekłym alkoholizmie występuje bardziej trwałe uszkodzenie psychiki i wówczas dominuje prymitywne postępowanie. perwersje [w stosunku do nieletnich, sadyzm, bestializm, lubowanie się śmiercią]. Ta przyczyna gwałtów zdobywa już sobie od dawna popularność w kinematografii. Przyczyna leży chyba w tym, że perwersje należą do zboczeń budzących ciekawość, a przy tym skrzętnie ukrywanych przez chorych. zaburzenia psychoseksualne: niedorozwój, zaburzenia hormonalne, zaburzenia genetyczne, frustracja itp. O ile w zaburzeniach genetycznych czy hormonalnych postępowanie jest determinowane bezpośrednio, o tyle w przypadku frustracji – pośrednio [okazanie wzgardy dla partnera, ośmieszenie, kompromitujący brak sprawności w pożyciu].

subkultura środowiska przestępczego. Panują tu rygorystyczne prawa, despotyzm przywódcy, pragnienie upodobnienia się do przywódcy, rywalizacja w okazywaniu bezwzględności, twardości, brutalności. Gwałt jest wówczas sprawdzianem tych nieludzkich umiejętności, a dla nowego członka gangu swoistym pasowaniem na «rycerza».