W zakładach poprawczych i karnych coraz częściej i powszechniej organizuje się lub ułatwia (kierując wychowanków do instytucji działającej poza zakładem) nie tylko nauczanie na poziomie podstawowym, ale i średnim. Tak np. w zakładzie resocjalizującym w Szczypiornie zorganizowano swego czasu zasadniczą szkołę zawodową oraz technikum samochodowe.
Walory nauki szkolnej jako czynnika resocjalizacji są tym większe, im większą mają wychowankowie swobodę w wyborze kierunku nauki po ukończeniu szkoły podstawowej i im bardziej uwzględniają przy dokonywaniu takiego wyboru swoje zainteresowania oraz zdolności. Pozostawienie wychowankowi swobody w tym zakresie nie oznacza, że dokonany przez niego wybór będzie właściwy. Należy więc nie tylko zapewnić mu prawo do samodzielnego wyboru, ale trzeba także zatroszczyć się o odpowiednie rozpoznanie zainteresowań i talentów oraz służyć radą (indywidualną i zbiorową). Potrzebne są także oddziaływania, które rozbudzają odpowiednie zainteresowania i rozwijają zdolności wychowanka (Jarzębowska 1967). Resocjalizująca funkcja nauki szkolnej zależy także od dostosowania systemu wychowawczego szkoły do swoistego stanu postaw i osobowości, cechujących młodzież mniej lub bardziej wykolejoną społecznie. Projektując tegó rodzaju system trzeba pamiętać, iż młodzież wykolejona z reguły ma za sobą szereg niepowodzeń szkolnych (Jasiński 1964). Jest to często młodzież, której trudno zdobyć się na systematyczny wysiłek i podporządkować kierownictwu nauczyciela i szkoły (Peyre 1966; Zakrzewski 1968). Dlatego też organizowane dla niej nauczanie musi różnić się od nauczania w szkole normalnej, a w każdym razie musi się ono różnić szczególnie wyraźnie w początkowym okresie procesu resocjalizacji.

W zakładach poprawczych i karnych coraz częściej i powszechniej organizuje się lub ułatwia (kierując wychowanków do instytucji działającej poza zakładem) nie tylko nauczanie na poziomie podstawowym, ale i średnim. Tak np. w zakładzie resocjalizującym w Szczypiornie zorganizowano swego czasu zasadniczą szkołę zawodową oraz technikum samochodowe.
Walory nauki szkolnej jako czynnika resocjalizacji są tym większe, im większą mają wychowankowie swobodę w wyborze kierunku nauki po ukończeniu szkoły podstawowej i im bardziej uwzględniają przy dokonywaniu takiego wyboru swoje zainteresowania oraz zdolności. Pozostawienie wychowankowi swobody w tym zakresie nie oznacza, że dokonany przez niego wybór będzie właściwy. Należy więc nie tylko zapewnić mu prawo do samodzielnego wyboru, ale trzeba także zatroszczyć się o odpowiednie rozpoznanie zainteresowań i talentów oraz służyć radą (indywidualną i zbiorową). Potrzebne są także oddziaływania, które rozbudzają odpowiednie zainteresowania i rozwijają zdolności wychowanka (Jarzębowska 1967). Resocjalizująca funkcja nauki szkolnej zależy także od dostosowania systemu wychowawczego szkoły do swoistego stanu postaw i osobowości, cechujących młodzież mniej lub bardziej wykolejoną społecznie. Projektując tegó rodzaju system trzeba pamiętać, iż młodzież wykolejona z reguły ma za sobą szereg niepowodzeń szkolnych (Jasiński 1964). Jest to często młodzież, której trudno zdobyć się na systematyczny wysiłek i podporządkować kierownictwu nauczyciela i szkoły (Peyre 1966; Zakrzewski 1968). Dlatego też organizowane dla niej nauczanie musi różnić się od nauczania w szkole normalnej, a w każdym razie musi się ono różnić szczególnie wyraźnie w początkowym okresie procesu resocjalizacji.