Postępowanie wobec młodzieży ewentualnie podlegającej kompetencji prawnej sądu dla nieletnich, a więc postępowanie, które moglibyśmy określić jako postępowanie zabezpieczające, oraz b) postępowanie, które moglibyśmy określić jako postępowanie poprawcze. W toku postępowania zabezpieczającego nieletni jest bądź aresztowany, bądź w inny sposób zabezpieczony do dyspozycji sądu. W toku postępowania poprawczego, stosowanego wobec nieletnich, których cechują wstępne stadia wykolejenia, ale przy tym mają oni godnych zaufania rodziców, stosuje się oddziaływania bezpośrednie w postaci rozmów oraz nawiązuje się z rodzicami kontakty, pozwalające nadać odpowiedni kierunek ich postępowaniu wobec nieletnich. Policja nowojorska w tego rodzaju wypadkach kieruje ponadto nieletniego (jeżeli okazuje się to potrzebne) do jednego ze swych klubów młodzieżowych. Zastosowanie odpowiednich technik i metod bezpośredniego oddziaływania wymaga od funkcjonariusza policji (milicji) zajęcia właściwej postawy wobec nieletniego. Można tu przedstawić wiele zaleceń. tak np. F. Stiebitz zaleca, by funkcjonariusz policji, oddziałujący na nieletniego, uwzględniał charakterystyczne dla młodzieży współczesnej dążenie do dorosłości, a więc traktował go poważnie, unikał ośmieszania, lekceważenia. P. von Fragstein postuluje zachowanie się funkcjonariusza policji, które powinna cechować życzliwość, gotowość do udzielania pomocy, opanowanie własnych emocji, a przy tym konsekwencja i stanowczość w postępowaniu.

Postępowanie wobec młodzieży ewentualnie podlegającej kompetencji prawnej sądu dla nieletnich, a więc postępowanie, które moglibyśmy określić jako postępowanie zabezpieczające, oraz b) postępowanie, które moglibyśmy określić jako postępowanie poprawcze. W toku postępowania zabezpieczającego nieletni jest bądź aresztowany, bądź w inny sposób zabezpieczony do dyspozycji sądu. W toku postępowania poprawczego, stosowanego wobec nieletnich, których cechują wstępne stadia wykolejenia, ale przy tym mają oni godnych zaufania rodziców, stosuje się oddziaływania bezpośrednie w postaci rozmów oraz nawiązuje się z rodzicami kontakty, pozwalające nadać odpowiedni kierunek ich postępowaniu wobec nieletnich. Policja nowojorska w tego rodzaju wypadkach kieruje ponadto nieletniego (jeżeli okazuje się to potrzebne) do jednego ze swych klubów młodzieżowych. Zastosowanie odpowiednich technik i metod bezpośredniego oddziaływania wymaga od funkcjonariusza policji (milicji) zajęcia właściwej postawy wobec nieletniego. Można tu przedstawić wiele zaleceń. tak np. F. Stiebitz zaleca, by funkcjonariusz policji, oddziałujący na nieletniego, uwzględniał charakterystyczne dla młodzieży współczesnej dążenie do dorosłości, a więc traktował go poważnie, unikał ośmieszania, lekceważenia. P. von Fragstein postuluje zachowanie się funkcjonariusza policji, które powinna cechować życzliwość, gotowość do udzielania pomocy, opanowanie własnych emocji, a przy tym konsekwencja i stanowczość w postępowaniu.