Dodatnio ocenia nowe idee wychodzące od młodzieży i okazuje jej, że ceni to bardziej niż bierne reprodukowanie. Wpływ ten polega również na rozwijaniu u niej tolerancyjnego ustosunkowania się wobec nowych idei i koncepcji oraz wobec twórczych indywidualności, mimo że mogą to być jednostki, które nie podporządkowują się temu, co otoczenie społeczne uważa za właściwe i „normalne”. Ważne jest także oddziaływanie, które nie tylko podtrzymuje dodatnią samoocenę osoby wychowywanej, ale i przyczynia się do redukowania występującej wobec niej niechęci ze strony otoczenia. Z niechęcią tą nierzadko spotykają się nie tylko jednostki bezpodstawnie pewne siebie, ale i takie, których pewność siebie oparta jest na realistycznych podstawach i nawiązuje do autentycznych osiągnięć twórczych. Wspomniane wyżej redukowanie konfliktów z otoczeniem powinno polegać na przekonywaniu takiej wyróżniającej się jednostki, aby unikała izolowania się, nadmiernej skrytości i przesadnego krytycyzmu. Jednocześnie należy popierać samodzielne inicjowanie własnej aktywności młodzieży oraz chronić ją przed nadmiarem reglamentacji w zajęciach, zwiększając zakres samodzielności wraz ze wzrostem poziomu i zakresu odpowiedzialności za własne czyny. Niezbędne jest również wysuwanie odpowiednio atrakcyjnych zadań dostosowanych do zdolności wychowanków, a jednocześnie wymagających pełnej aktywizacji ich wyobrażeniowego i pojęciowego percypowania i interpretowania rzeczywistości. Chodzi jednak nie tylko o stworzenia warunków do aktywności, ale i okresów relaksu. Oka- żuje się bowiem, że twórcze idee rodzą się nie tylko w wirze działań, ale i w chwilach relaksującego wytchnienia i efektywnej rekreacyjnie kontemplacji.

Dodatnio ocenia nowe idee wychodzące od młodzieży i okazuje jej, że ceni to bardziej niż bierne reprodukowanie. Wpływ ten polega również na rozwijaniu u niej tolerancyjnego ustosunkowania się wobec nowych idei i koncepcji oraz wobec twórczych indywidualności, mimo że mogą to być jednostki, które nie podporządkowują się temu, co otoczenie społeczne uważa za właściwe i „normalne”. Ważne jest także oddziaływanie, które nie tylko podtrzymuje dodatnią samoocenę osoby wychowywanej, ale i przyczynia się do redukowania występującej wobec niej niechęci ze strony otoczenia. Z niechęcią tą nierzadko spotykają się nie tylko jednostki bezpodstawnie pewne siebie, ale i takie, których pewność siebie oparta jest na realistycznych podstawach i nawiązuje do autentycznych osiągnięć twórczych. Wspomniane wyżej redukowanie konfliktów z otoczeniem powinno polegać na przekonywaniu takiej wyróżniającej się jednostki, aby unikała izolowania się, nadmiernej skrytości i przesadnego krytycyzmu. Jednocześnie należy popierać samodzielne inicjowanie własnej aktywności młodzieży oraz chronić ją przed nadmiarem reglamentacji w zajęciach, zwiększając zakres samodzielności wraz ze wzrostem poziomu i zakresu odpowiedzialności za własne czyny. Niezbędne jest również wysuwanie odpowiednio atrakcyjnych zadań dostosowanych do zdolności wychowanków, a jednocześnie wymagających pełnej aktywizacji ich wyobrażeniowego i pojęciowego percypowania i interpretowania rzeczywistości. Chodzi jednak nie tylko o stworzenia warunków do aktywności, ale i okresów relaksu. Oka- żuje się bowiem, że twórcze idee rodzą się nie tylko w wirze działań, ale i w chwilach relaksującego wytchnienia i efektywnej rekreacyjnie kontemplacji.