Punktem wyjścia naszego artykułu niech będzie przedstawienie rozpowszechnionych stereotypów męskości i kobiecości oraz ich wzajemnych relacji. Uważamy je za negatywną schedę «cywilizacji patriarchalnej», utrwalającą w świadomości ludzi ciągle mocny model odrębnego oceniania i stawiania wymagań – w zależności od płci. Poglądy takie wyrażane są przy różnych okazjach i z najrozmaitszych trybun. Często znajdują też odbicie w publicystyce. Sprecyzujmy teraz w kilku punktach, do jakich poglądów chcemy się ustosunkować: Cechy psychiczne mężczyzny i kobiety z natury są zupełnie odmienne i bardziej przeciwstawne niż uzupełniające się. Cechy męskie to ogólnie rzecz biorąc: zdobywczość, zdolność do abstrakcyjnego myślenia, ruchliwość, dążność do osiągania dóbr materialnych, silny – łatwo reagujący popęd seksualny, a przy tym zdolność do brutalności i prymitywizmu oraz brak opiekuńczości. Odwrotnie, cechy kobiece to: opiekuńczość wywodząca się z instynktu macierzyńskiego, ofiarność, skłonność do idealizmu, słaby popęd seksualny, ale za to dążenie do miłości, małżeństwa i «gniazda rodzinnego». Kobiety z natury umieją i wiedzą, jak dobrze wychowywać małe dzieci, ich psychika tak jest przystosowana do potrzeb małego dziecka, jak ciało do wydania go na świat. Kobieta uzbrojona jest w instynkt macierzyński i jej należy przypisać role opiekuńcze we własnej rodzinie i w społeczeństwie.
0 Comments