Jest oczywiste, że podstawowymi determinantami wytwarzania się elementów wskazanych wyżej dyspozycji osobowościowych (które wskutek autonomii osobowości ulegają dalszym przemianom) są osoby i zbiorowości socjalizująco znaczące. Są one tym bardziej kreatogenne i tym bardziej sprzyjają integracji na wyższym poziomie, im bardziej dominują w życiu wychowywanej młodzieży i im bardziej sprzyjają kształtowaniu się osobowości twórczej (kreacyjnej). Zdaniem W. Fowlera (1967) osobisty kontakt z osobą znaczącą przyczynią się do rozwoju postulowanej tu integracji osobowości wówczas, gdy w grę wchodzi osoba znacząca, która z jednej strony odznacza się wysokim poziomem umiejętności instruowania, a z drugiej wysokim poziomem skutecznego rozbudzania i utrwalania zainteresowań. Mistrzostwo tego rodzaju osoby znaczącej, niezależnie od tego czy jest ona wychowawcą internatowym, nauczycielem szkoły funkcjonującej w zakładzie resocjalizującym, czy kuratorem sądowym lub psychoterapeutą pracującym z młodzieżą wykolejoną społecznie, przejawia się w dyskretnym wprowadzaniu wychowanków w świat nauki, techniki i sztuki. Równocześnie osoba znacząca powinna włączyć w swój system nauczania prawdziwy szacunek dla młodzieży wychowywanej i dla jej dyspozycji, od których zależy rozwiązywanie własnych problemów i osiąganie upragnionych, a przy tym konstruktywnych społecznie celów. Chodzi o to, aby w tym postępowaniu być jednocześnie sprawiedliwym i konsekwentnym. Nie należy zakładać, iż młodzież wykolejona społecznie wymaga głównie pomocy. Niewątpliwie pomoc jest potrzebna, lecz powinna być przede wszystkim pomocą w rozwoju osobowości, wyrażającej się we wzroście poczucia odpowiedzialności, a nie pomocą, która wytwarza uzależnienie od osób i zbiorowości i zwalnia od konieczności autodyscypliny. Należy o tym pamiętać, stwarzając niezbędne warunki realizacji doniosłych życiowo zadań.

Jest oczywiste, że podstawowymi determinantami wytwarzania się elementów wskazanych wyżej dyspozycji osobowościowych (które wskutek autonomii osobowości ulegają dalszym przemianom) są osoby i zbiorowości socjalizująco znaczące. Są one tym bardziej kreatogenne i tym bardziej sprzyjają integracji na wyższym poziomie, im bardziej dominują w życiu wychowywanej młodzieży i im bardziej sprzyjają kształtowaniu się osobowości twórczej (kreacyjnej). Zdaniem W. Fowlera (1967) osobisty kontakt z osobą znaczącą przyczynią się do rozwoju postulowanej tu integracji osobowości wówczas, gdy w grę wchodzi osoba znacząca, która z jednej strony odznacza się wysokim poziomem umiejętności instruowania, a z drugiej wysokim poziomem skutecznego rozbudzania i utrwalania zainteresowań. Mistrzostwo tego rodzaju osoby znaczącej, niezależnie od tego czy jest ona wychowawcą internatowym, nauczycielem szkoły funkcjonującej w zakładzie resocjalizującym, czy kuratorem sądowym lub psychoterapeutą pracującym z młodzieżą wykolejoną społecznie, przejawia się w dyskretnym wprowadzaniu wychowanków w świat nauki, techniki i sztuki. Równocześnie osoba znacząca powinna włączyć w swój system nauczania prawdziwy szacunek dla młodzieży wychowywanej i dla jej dyspozycji, od których zależy rozwiązywanie własnych problemów i osiąganie upragnionych, a przy tym konstruktywnych społecznie celów. Chodzi o to, aby w tym postępowaniu być jednocześnie sprawiedliwym i konsekwentnym. Nie należy zakładać, iż młodzież wykolejona społecznie wymaga głównie pomocy. Niewątpliwie pomoc jest potrzebna, lecz powinna być przede wszystkim pomocą w rozwoju osobowości, wyrażającej się we wzroście poczucia odpowiedzialności, a nie pomocą, która wytwarza uzależnienie od osób i zbiorowości i zwalnia od konieczności autodyscypliny. Należy o tym pamiętać, stwarzając niezbędne warunki realizacji doniosłych życiowo zadań.