Można tu np. wskazać na doświadczenie pedagogiczne Antoniego Makarenki (1946, 1950). Była to sprawa, która wiązała ich ze społeczeństwem. Praca była traktowana jako sposób realizacji celów kolektywu, stanowiącego cząstkę społeczeństwa radzieckiego. W ten sposób wychowanie przez pracę łączyło się integralnie z wychowaniem obywatelskim. Wskazane wyżej założenia były źródłem takich poczynań zakładu, jak np. produkcja wiertarek, które były wówczas szczególnie potrzebne dla kraju, czy pomoc sąsiednim kołchozom. Sprawą niezwykle istotną jest wpojenie odpowiednich wiadomości i umiejętności oraz ukształtowanie postaw do pracy. Jednakże nie może to być wystarczające w wypadku młodzieży wykolejonej społecznie. Trzeba pamiętać, iż resocjalizowani nieletni i młodociani są to najczęściej jednostki, których rodzina i środowisko rówieśnicze, bądź też tylko rówieśniczy krąg pod kulturowy stale manifestuje negatywny stosunek do pracy, wyrażając przekonanie, że praca niewiele daje, że jest ona złem koniecznym. Na jednostki te z reguły niemały wpływ wywarły obserwowane w ich środowiskach przykłady uchylania się od pracy zawodowej i szukania poza nią środków utrzymania. Tak zatem konieczne jest przekonywanie, wykazujące niesłuszność negatywnego stosunku do pracy. Można się przy tym posłużyć przykładami zaczerpniętymi z książek, audycji telewizyjnych czy filmów, wykazującymi walory pracy. Potrzebne są również kontakty z ludźmi, których sukces życiowy i uznanie społeczne wynikają z rzetelnej i uczciwej pracy.

Można tu np. wskazać na doświadczenie pedagogiczne Antoniego Makarenki (1946, 1950). Była to sprawa, która wiązała ich ze społeczeństwem. Praca była traktowana jako sposób realizacji celów kolektywu, stanowiącego cząstkę społeczeństwa radzieckiego. W ten sposób wychowanie przez pracę łączyło się integralnie z wychowaniem obywatelskim. Wskazane wyżej założenia były źródłem takich poczynań zakładu, jak np. produkcja wiertarek, które były wówczas szczególnie potrzebne dla kraju, czy pomoc sąsiednim kołchozom. Sprawą niezwykle istotną jest wpojenie odpowiednich wiadomości i umiejętności oraz ukształtowanie postaw do pracy. Jednakże nie może to być wystarczające w wypadku młodzieży wykolejonej społecznie. Trzeba pamiętać, iż resocjalizowani nieletni i młodociani są to najczęściej jednostki, których rodzina i środowisko rówieśnicze, bądź też tylko rówieśniczy krąg pod kulturowy stale manifestuje negatywny stosunek do pracy, wyrażając przekonanie, że praca niewiele daje, że jest ona złem koniecznym. Na jednostki te z reguły niemały wpływ wywarły obserwowane w ich środowiskach przykłady uchylania się od pracy zawodowej i szukania poza nią środków utrzymania. Tak zatem konieczne jest przekonywanie, wykazujące niesłuszność negatywnego stosunku do pracy. Można się przy tym posłużyć przykładami zaczerpniętymi z książek, audycji telewizyjnych czy filmów, wykazującymi walory pracy. Potrzebne są również kontakty z ludźmi, których sukces życiowy i uznanie społeczne wynikają z rzetelnej i uczciwej pracy.