Metody nadawania ukierunkowującego i ich funkcje stymulacyjne

Komunikat wyznaczający zadanie może je określać mniej lub bardziej szczegółowo (np. ustalać czas wykonania danego dzieła albo nie), może też dawać tylko jego ogólne pojęcie bądź prezentować szczegóły. Często komunikaty sterujące, podając zadania cząstkowe, podają również różne informacje dotyczące zadań nadrzędnych. Analizując treść przekazów sterujących zauważamy, że stanowią one mniej lub bardziej szczegółowe informacje dotyczące środków i sposobów realizacji danego zadania. Bywają jednak i takie komunikaty, które wspomnianych informacji nie zawierają. We wszystkich wymienionych przypadkach mamy do czynienia z przekazami wynikowymi, gdyż w komunikatach określony jest jako zadanie wynik, do którego powinien dążyć odbiorca przekazu. Różnice w komuni- ‘ katach sprowadzają się do wyznaczenia drogi prowadzącej do tego wyniku. Mogą to być przekazy cząstkowe, gdy ograniczają się do zadań cząstkowych, albo mniej lub bardziej kompleksowe, gdy podają również zadania nadrzędne. Mogą być one wyłącznie zadaniowe albo mniej lub bardziej instruujące w zakresie środków i sposobów wykonania zadania. Bywa jednak i tak, że przekaz nie określa konkretnych wyników, ale wyłącznie kategorie celów, do których należy zmierzać, określa wartości, które należy respektować. Wtedy można mówić o sterujących przekazach ogól- nokierunkowych. Jeśli istnieje już mniej lub bardziej ogólne ukierunkowanie osoby wychowywanej co do zadania, stosuje się czasem przekazy realizacyjne, zawierające wyłącznie informacje dotyczące środków i sposobów wykonania. I znowu przekazywane komunikaty mogą być mniej lub bardziej szczegółowe. Mogą to być np. komunikaty instruujące szczegółowo, jak zachować się w danej sytuacji lub zawierające jedynie ogólne informacje dotyczące technik i metod, które należy uwzględniać. W tym ostatnim wypadku mówimy o przekazach proceduralnych.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *