Tak więc podstawowym elementem wychowania seksualnego są doświadczenia, jakie przeżywa dziecko w swojej rodzinie, dotyczące tego, jak zachowują się osoby różnej płci [przede wszystkim rodzice] i jak odnoszą się do nich ludzie płci przeciwnej. Dziecko uczy się być kobietą i być mężczyzną na wzór matki i ojca. Doświadczenia negatywne w tym względzie zakłócają rozwój psychoseksualny.
Informacje o zachowaniach związanych z płcią, jakie dziecko zdobywa w szkole, w środkach masowego przekazu i gdzie indziej, wymagają uzupełnienia w domu także odnoszącymi się do nich ocenami moralnymi. Czytając seksuologiczne książki dla młodzieży odnosi się wrażenie, że choć zawierają one różne informacje poprawne z medycznego punktu widzenia i przydatne, to problemy seksu zostały w nich zupełnie oderwane od małżeństwa. Mówi się o życiu seksualnym w kontekście przyjemności, radości i wzbogacenia więzi między partnerami – i to jest dobre – ale nie wspominając prawie o małżeństwie odrywa się je od wartości takich jak trwała miłość, wierność i rodzicielstwo. Choć więc nie należy ukrywać wiadomości z tej dziedziny, trzeba je jednocześnie włączać koniecznie we właściwą hierarchię wartości. Włączenie to może się dokonać przez skojarzenie spraw płci z wartościami, którym mają służyć.
Dzięki płci ludzie są bardziej zróżnicowani, a jednocześnie ukierunkowani na tworzenie związków małżeńskich i rodzicielskich, a przez to na życie w grupach społecznych zwanych rodzinami. Także u ludzi, którzy nie łączą się z osobami innej płci w sensie fizycznym, ich ciało stanowi znak tego ukierunkowania ku innym. Ciało może być narzędziem miłości seksualnej, a zawsze jest znakiem tego, że człowiek jest skierowany do relacji z innymi ludźmi, do dialogu, do wychodzenia poza własną izolację, do obdarzania drugiego i tworzenia więzi.

Tak więc podstawowym elementem wychowania seksualnego są doświadczenia, jakie przeżywa dziecko w swojej rodzinie, dotyczące tego, jak zachowują się osoby różnej płci [przede wszystkim rodzice] i jak odnoszą się do nich ludzie płci przeciwnej. Dziecko uczy się być kobietą i być mężczyzną na wzór matki i ojca. Doświadczenia negatywne w tym względzie zakłócają rozwój psychoseksualny.
Informacje o zachowaniach związanych z płcią, jakie dziecko zdobywa w szkole, w środkach masowego przekazu i gdzie indziej, wymagają uzupełnienia w domu także odnoszącymi się do nich ocenami moralnymi. Czytając seksuologiczne książki dla młodzieży odnosi się wrażenie, że choć zawierają one różne informacje poprawne z medycznego punktu widzenia i przydatne, to problemy seksu zostały w nich zupełnie oderwane od małżeństwa. Mówi się o życiu seksualnym w kontekście przyjemności, radości i wzbogacenia więzi między partnerami – i to jest dobre – ale nie wspominając prawie o małżeństwie odrywa się je od wartości takich jak trwała miłość, wierność i rodzicielstwo. Choć więc nie należy ukrywać wiadomości z tej dziedziny, trzeba je jednocześnie włączać koniecznie we właściwą hierarchię wartości. Włączenie to może się dokonać przez skojarzenie spraw płci z wartościami, którym mają służyć.
Dzięki płci ludzie są bardziej zróżnicowani, a jednocześnie ukierunkowani na tworzenie związków małżeńskich i rodzicielskich, a przez to na życie w grupach społecznych zwanych rodzinami. Także u ludzi, którzy nie łączą się z osobami innej płci w sensie fizycznym, ich ciało stanowi znak tego ukierunkowania ku innym. Ciało może być narzędziem miłości seksualnej, a zawsze jest znakiem tego, że człowiek jest skierowany do relacji z innymi ludźmi, do dialogu, do wychodzenia poza własną izolację, do obdarzania drugiego i tworzenia więzi.